Dryf kontynentów według Alfreda Wegenera
Analizując pomiary
geodezyjne z lat 1870-1907 i weryfikując dane
Weneger otrzymał wartość rocznego
dryfu wynoszącą 32 mm. Uzyskał zatem dużą zgodność obliczeń.
Hipoteza wyjaśniała również przyczyny dryfu. Miał nią być
ruch obrotowy Ziemi oraz
grawitacyjne oddziaływania
Słońca i
Księżyca. W takiej wersji, mimo pewnych wątpliwości, hipoteza została zaakceptowana przez świat
nauki. W roku 1930 Alfred Wegener zginął podczas burzy śnieżnej w trakcie badań naukowych na
Grenlandii. Wkrótce potem poddano w wątpliwość przyczyny dryfu. O ile przyjęto wytłumaczenie ruchu płyt
amerykańskich na zachód w wyniku ruchu obrotowego Ziemi, o tyle ruchu innych płyt nie można było wyjaśnić w ten sposób. Hipoteza została odrzucona. Powróciła po 30 latach w zmienionej formie.